جای خالی ترابی در پرسپولیس همچنان احساس می‌شود

وضعیت نقل و انتقالات پرسپولیس به ویژه در زمینه جذب مهاجمان، از نظر استراتژیک و منطقی نیاز به بررسی دارد. در حالی که علی علیپور و عیسی آل‌کثیر به عنوان دو مهاجم ماهر در خط حمله تیم حاضر هستند، اولین خرید اسماعیل کارتال مربوط به یک مهاجم سابق در ترکیه بود.

پرسپولیس پس از قرار دادن لوکاس ژوائو در لیست مازاد و فسخ یکطرفه قراردادش، با نظر اسماعیل کارتال به سمت جذب یک مهاجم ترکیه‌ای رفت و سردار دورسون را به خدمت گرفت. سردار در بازی حساس برابر الهلال اولین حضورش با پیراهن سرخپوشان را تجربه کرد و شانس خود را در اولین دقایق حضورش امتحان کرد.

با این که خرید این مهاجم انجام شد، اما در دیدار مقابل الهلال و ناکامی خدابنده لو و سلمانی در پست وینگر نشان داد که پرسپولیس بیشتر از مهاجم، نیاز به خرید یک وینگر خلاق در سطح بالا برای پر کردن جای مهدی ترابی دارد.

پرسپولیس در تابستان نیز با وجود نیاز مبرم به وینگر‌های تخصصی، به طور غیرمنتظره‌ای لوکاس ژوائو را جذب کرد. جذب این بازیکن نه تنها به فقدان وینگر مؤثر در ترکیب پرسپولیس اضافه کرد، بلکه رقابت شدیدی در خط حمله ایجاد کرد که به عملکرد مهاجمان موجود آسیب زد. این رقابت تأثیر روانی و عملی بر علی علیپور و لوکاس ژوائو گذاشته و ممکن است به خستگی و نارضایتی آنها منجر شود.

در نهایت، این تیم برای فسخ قرارداد با این مهاجم مبلغی معادل 800 هزار دلار پرداخت کرد. دلیل این هزینه‌تراشی برای کسی واضح نبود، اما در زمستان نیز با ادامه همین الگوی عجیب، تیم به سراغ خرید یک مهاجم جدید رفت و نیاز مبرم به وینگر خلاق در ترکیب پرسپولیس همچنان حس شد. با این هزینه‌ها، پرسپولیس می‌توانست به راحتی یک وینگر با کیفیت جذب کند و در نتیجه کیفیت خط حمله و بازی تیم را بهبود بخشد.

به طور کلی، وضعیت کنونی پرسپولیس و تصمیمات مدیریت آن در خصوص جذب بازیکن، نشان‌دهنده یک ناپختگی استراتژیک در مدیریت بازیکن و نقل و انتقالات است. استفاده بهینه از منابع مالی و تمرکز بر نیازهای واقعی تیم باید در اولویت قرار گیرد تا ضمن تأمین منافع بلندمدت، کیفیت بازی و نتیجه‌گیری مطلوب تیم فراهم آید. در غیر این صورت، این تصمیمات می‌تواند آسیب‌های جدی به ساختار تیمی و روحیه بازیکنان وارد کند.